پریاپیسم یا نعوظ طولانی مدت چیست؟

پریاپیسم چیست؟

پریاپیسم، نعوظ طولانی مدت آلت تناسلی است. نعوظ مداوم برای چند ساعت ادامه می‌یابد و یا ناشی از تحریک جنسی نیست. نعوظ طولانی معمولا دردناك است. اگر چه نعوظ دائم یک وضعیت غیر معمول است، اما معمولا در گروه‌‌های خاصی نظیر افرادی که به کم‌خونی سلول‌های داسی شکل مبتلا هستند، رخ می‌دهد. درمان سریع برای پریاپیسم معمولا برای جلوگیری از آسیب بافتی که می‌تواند منجر به ناتوانی در ایجاد یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ) شود، لازم است. پریاپیسم در مردان 30 تا 40 ساله شایع‌تر است.

پریاپیسم (Priapism) جریان کم یا ایسکمیک ممکن است باعث عوارض جدی شود. خونی که در آلت تناسلی محصور می‌شود، بدون اکسیژن است. هنگامی که نعوظ برای بیش از حد طول می‌کشد، این خون بدون اکسیژن می‌تواند باعث آسیب یا از بین بردن بافت آلت تناسلی شود. در نتیجه پریاپیسم درمان نشده ممکن است باعث اختلال نعوظ شود. اگر دچار نعوظ طولانی مدت و بیش از چهار شدید، باید به یک متخصص ارولوژی مراجعه کنید. متخصصین اورولوژی تعیین خواهند کرد که آیا شما مبتلا به پریاپیسم ایسکمیک و یا پریاپیسم غیر ایسکمیک هستید. این تشخیص لازم است چرا که درمان برای هر یک متفاوت می‌باشد و درمان برای پریاپیسم ایسکمیک باید در اسرع وقت انجام شود. جهت دریافت مشاوره و یا رزرو نوبت با ما تماس بگیرید.

انواع پریاپیسم

علائم پریاپیسم بسته به نوع پریاپیسم متفاوت هستند. دو نوع اصلی پریاپیسم ایسکمیک و غیر ایسکمیک هستند.

پریاپیسم ایسکمیک

پریاپیسم ایسکمیک، که به پریاپیسم جریان کم نیز شناخته می‌شود، نتیجه عدم امکان بازگشت خون از آلت تناسلی است. این حالت، شایع‌ترین نوع پریاپیسم است. نشانه‌ها و علائم عبارتند از:

نعوظی که بیش از چهار ساعت ادامه یابد یا به انگیزه یا تحریک جنسی ارتباطی نداشته باشد
شفت آلت تناسلی سفت شده، اما نوک آلت تناسلی (گلنس) نرم است
درد پیشرونده آلت تناسلی
نعوظ طولانی مکرر یا با وقفه، نوع پریاپیسم ایسکمیک، یک بیماری غیر معمول است. این وضعیت در مردان مبتلا به اختلال ارثی که با شکل گیری غیر طبیعی سلول‌های قرمز (کم خونی سلول‌های داسی شکل) شناخته می‌شود، شایع‌تر است. سلول‌های داسی شکل می‌توانند عروق خونی در آلت تناسلی را مسدود کنند. پریاپیسم عود کننده، بروز نعوظ طولانی به دفعات مکرر را توصیف می‌کند و اغلب شامل پریاپیسم ایسکمیک می‌باشد. در برخی موارد، این حالت با نعوظ ناخواسته و دردناک کوتاه مدت آغاز می‌شود و ممکن است در طول زمان به نعوظ مکرر و طولانی‌تر تبدیل شود.

پریاپیسم غیر ایسکمیک

پریاپیسم غیر ایسکمیک، که به پریاپیسم جریان خون پایین شناخته می شود، زمانی اتفاق می افتد که جریان خون آلت تناسلی به طور مناسب تنظیم نمی شود. پریاپیسم غیر ایسکمیک معمولا بدون درد است. علائم و نشانه ها عبارتند از:

نعوظی که بیش از چهار ساعت طول بکشد یا به علاقه و تحریک جنسی ارتباطی نداشته باشد.
شفت آلت در حال نعوظ است ولی به طور کامل سفت نیست.

بیشتر بخوانیم: دیر انزالی چیست و چرا در مردان ایجاد می شود؟

علت نعوظ دائم

نعوظ طبیعی آلت تناسلی حالتی است که به دلیل تحریک فیزیکی یا فیزیولوژیکی اتفاق می‌افتد. افزایش جریان خون به آلت تناسلی باعث ایجاد نعوظ می‌شود. هنگامی که تحرک به پایان می‌رسد، جریان خون کاهش می‌یابد و نعوظ از بین می‌رود.

اختلالات خونی

در صورت وجود بیماری پریاپیسم، مشکلی در جریان خون به آلت مرد وجود دارد. شرایط مختلفی بر نحوه جریان خون در داخل و خارج آلت تناسلی تاثیر می‌گذارند. این اختلالات و بیماری‌ها عبارتند از:

• کم‌خونی سلول داسی شکل
• لوسمی
• مولتیپل میلوما

داروهای تجویزی

نعوظ طولانی و دائم ممکن است در اثر استفاده بیمار از داروهای تجویزی خاصی نیز رخ دهد. داروهایی که ممکن است جریان خون به آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار دهند عبارتند از:

• داروهای اختلال نعوظ
• داروهای ضد افسردگی
• مسدود کننده‌های آلفا
• داروهای اختلالات اضطرابی
• رقیق کننده های خون
• هورمون درمانی
• داروهای مورد استفاده برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه
• مسمومیت با مونوکسید کربن
• نیش عنکبوت بیوه سیاه
• اختلالات متابولیسمی
• اختلال نوروژنیک
• سرطان شامل آلت تناسلی
• ضربه
• یک علت شایع پریاپیسم غیر ایسکمیک – نعوظ مداوم ناشی از جریان خون بیش از حد به آلت تناسلی – ضربه یا آسیب به آلت تناسلی، لگن یا پرینوم، ناحیه بین پایه آلت تناسلی و مقعد، می‌باشد.

سایر علل

علل دیگر پریاپیسم عبارتند از:

نیش عنکبوت، گزش عقرب یا سایر عفونت‌های سمی
اختلالات متابولیک از جمله نقرس یا آمیلوئیدوز
اختلالات نوروژنیک مانند آسیب نخاعی یا سیفلیس
سرطان آلت تناسلی

بیشتر بخوانیم: علل انزال زودرس چیست؟ باید ها و نباید های مواد تاخیری

روش های تشخیص

اگرچه هر دو نوع پریاپیسم علائم مشابهی دارند، پزشک باید آزمایش‌های تشخیصی را برای تعیین اینکه آیا بیمار دارای پریاپیسم جریان کم یا جریان زیاد خون است، انجام دهد. گزینه‌های درمان بسته به نوع دقیق شرایط متفاوت است. گاهی اوقات پزشکان می‌توانند پریاپیسم را براساس علائم و معاینه فیزیکی ناحیه تناسلی تشخیص دهند. آزمایشاتی که برای تعیین نوع پریاپیسم استفاده می‌شوند عبارتند از:

اندازه گیری اکسیژن خون

اندازه‌گیری اکسیژن خون شامل قرار دادن سوزنی در آلت بیمار و جمع آوری نمونه خون است. اگر نمونه نشان دهد که خون داخل آلت تناسلی فاقد اکسیژن است، بیمار دارای پریاپیسم جریان کم می‌باشد. اما اگر نمونه، خون قرمز روشن را نشان دهد، فرد دارای پریاپیسم جریان بالا می‌باشد.

آزمایش خون

از آنجا که نعوظ دائم می‌تواند به علت سایر بیماری‌ها و اختلالات خونی ایجاد شود، پزشک همچنین یم نمونه خون برای بررسی سطح بالای گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها از بیمار می‌گیرد. این کار می‌تواند به پزشک در تشخیص اختلالات خون، سرطان‌ها و کم خونی داسی شکل کمک کند.

ارزیابی سمیت خون

پزشک یک آزمایش ادرار نیز برای بررسی داروهایی که ممکن است علت نعوظ طولانی باشند، سفارش می‌دهد.

سونوگرافی

پزشکان از سونوگرافی برای اندازه گیری جریان خون در آلت تناسلی استفاده می‌کنند. این آزمایش همچنین به پزشک کمک می‌کند تا تعیین کند که آیا آسیب یا ضربه، علت اصلی پریاپیسم بوده است یا خیر.

درمان نعوظ دائم

پریاپیسم ایسکمیک، نتیجه خون ناتوانی خون در خروج از آلت تناسلی – وضعیتی اضطراری است که نیاز به درمان سریع دارد. این درمان معمولا با ترکیبی از تخلیه خون از آلت تناسلی و استفاده از داروها آغاز می‌شود. خون اضافی با استفاده از یک سوزن و سرنگ کوچک از آلت تناسلی بیمار تخلیه می‌شود (آسپیراسیون). به عنوان بخشی از این روش، آلت تناسلی ممکن است با یک محلول نمکی برانگیخته شود. این درمان اغلب درد را از بین می‌برد، خون کم اکسیژن را حذف می‌کند و ممکن است نعوظ را متوقف نماید. این درمان ممکن است تا زمان پایان نعوظ تکرار شود.

داروها

یک داروی سمپاتومیمتیک، مانند فنیل افرین، ممکن است به آلت تناسلی تزریق شود. این دارو عروق خونی که خون را به آلت تناسلی می‌رسانند، فشرده می‌کند. این عمل باعث می‌شود رگ‌های خونی که خون را به بیرون از آلت تناسلی حمل می‌کنند، باز شوند و جریان خون به بیرون از آلت افزایش یابد. این درمان ممکن است در صورت نیاز چندین بار تکرار شود. بیمار برای بررسی عوارض جانبی نظیر سردرد، سرگیجه و فشار خون، به ویژه اگر دچار فشار خون بالا یا بیماری قلبی باشد، تحت نظارت قرار گیرد.

بیشتر بخوانیم: علل و درمان اختلال نعوظ

روش‌های جراحی و غیره

اگر درمان‌های دیگر موفق نباشند، جراح ممکن است انجام جراحی را توصیه کند تا جریان خون را دوباره راه اندازی نماید و خون بتواند به طور معمول در آلت تناسلی بیمار حرکت کند. اگر بیمار مبتلا به کمخونی داسی شکل باشد، ممکن است درمان‌های بیشتری نیاز داشته باشد که برای درمان بیماری‌های مرتبط با آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پریاپیسم غیر ایسکمیک اغلب بدون درمان برطرف می‌شود. از آنجا که خطر آسیب به آلت تناسلی وجود ندارد، پزشک ممکن است یک رویکرد مراقبت و انتظار را پیشنهاد کند. قرار دادن یخ بسته و فشار بر روی پروینوم منطقه بین پایه آلت تناسلی مرد و انس، ممکن است به پایان برساند.

جراحی ممکن است در برخی موارد برای قرار دادن موادی، مانند ژل قابل جذب، که به طور موقت جریان خون به آلت تناسلی شما را متوقف کند، ضروری گردد. بدن بیمار در نهایت مواد را جذب می‌کند. جراحی ممکن است برای ترمیم شریان‌ها یا آسیب بافتی ناشی از ضربه مورد نیاز باشد.

پیشگیری

اگر بیمار دچار پریاپیسم مکرر یا گاه به گاه باشد، پزشک ممکن است برای از پیشگیری از بروز نعوظ طولانی در آینده اقدامات زیر را توصیه کند:

درمان بیماری زمینه‌ای، مانند کم خونی داسی شکل، که ممکن است باعث پریاپیسم شود.
استفاده از فنیل افرین خوراکی یا تزریقی
داروهای مسدودکننده هورمون، فقط برای مردان بالغ
استفاده از داروهای خوراکی مورد استفاده برای اختلال نعوظ